Het praktijkgedeelte ging die dag vanwege de harde wind niet door. Een moedig, maar juist besluit van de examencommissie. Dus werd het een week later, op 8 juli, alsnog afgenomen. Met een aantal wherry’s het water op om onze roeitechniek, commando’s en stuurmanskunsten te demonstreren. Het examen werd afgesloten met goed resultaat voor ons allemaal.
Er komt meer kijken bij ‘t roeien dan je aanvankelijk (bij deelname aan een open dag) eigenlijk door hebt. Voor velen was de roeisport nieuw. Het onder de knie krijgen van de juiste techniek en de coördinatie – benen-rug-armen, werd er in gestampt. Evenals de recover, die toch vooral langzaam uitgevoerd moet worden.
De vereniging is een mooie club roeiers rijker, die onderling zelf verder afspreken, doorgaan in een C1, of aansluiten bij andere groepen. Kortom: je komt ze vast nog wel tegen op het vlot, of actief in een of andere commissie. Want zo werd ons – terecht – duidelijk gemaakt, zonder vrijwilligers geen vereniging.
Ik kijk terug op een intensieve, maar bovenal leuke én sportieve periode. Namens de groep roeiers, dank aan de instructeurs, die er toch maar weer 2x per week stonden om ons de beginstelen van het roeien te leren. En nu ‘zeemijlen’ maken!
Namens de roeiers,
René Sturre

