Roeivereniging ‘t Diep is gelegen in Tuk en ligt in een prachtig waterrijk gebied nabij Nationaal Park de Weerribben, Giethoorn en Blokzijl. 't Diep is een actieve vereniging met ruim honderd leden uit Steenwijk en directe omgeving.
Roeien is een sport voor jong en oud, waarbij je het hele lichaam gebruikt. Het houdt je gezond, je kunt genieten van de prachtige omgeving en je kunt alleen of met meerdere mensen in een boot, een prestatie neerzetten.
Op een regenachtige ochtend in maart maakten 15 mensen kennis met de roeivereniging. Slechts vier daarvan wilden doorgaan met de basiscursus. Helaas moesten we binnen de kortste keren afscheid nemen van Thea en bleven we met drie over. Hierdoor kwamen we in de luxe positie van twee roeiers op één begeleider.
Toen kwam Jan, die nog niet zo goed volgen kan. Annemieke moest vooral oefenen met aanmeren en Eva commando’s uit haar hoofd leren. Toen konden we het examen aanvragen, maar kwam onze Arian niet opdagen. Dus voor hem een andere examendag en wij staan hier op 29 juni met een grote glimlach.
Geslaagd zijn: Jan Mulder, Annemieke Roos en Eva Jonker!
Met dank aan alle instructeurs!
Annemieke Roos Eva Jonker
Jaarlijkse HV+ uitje
Gegevens
Bij de D/H V+ is het de traditie een keer per jaar met de partners op pad te gaan. Zo bezochten we in het voorvorige jaar het UNESCO Werelderfgoed, Ir. D.F. Woudagemaal te Lemmer, en genoten we in 2023 in De Rechter van de (dia)presentatie van Piet Hendriks over het leven en werk van de in Steenwijk geboren beeldhouwer en sierkunstenaar Hildo Krop (die vooral faam verwierf door zijn werk in Amsterdam).
Het is elk jaar weer een gok iets te vinden wat de goedkeuring van de meerderheid van de deelnemers weg zal dragen. Uiteindelijk werd, het is gevestigd in de Sluuspoort te Zwartsluis, dit jaar gekozen voor een bezoek aan het Schoonewelle Museum voor Natuur en Ambacht. Ons, en dan hebben we het over in totaal 27 deelnemers, werd daarin op 19 april jl. meer speciaal het ontstaan van Zwartsluis uit de doeken gedaan en geschilderd waarmee de inwoners ervan sedertdien de kost verdienden. Aansluitend werd door een museummedewerkster een rondleiding in het stadje zelf verzorgd. Het weer speelde ons parten maar kwamen we uiteindelijk toch nog meer droog dan nat lopend aan in Café-Brazzerie De Blizzard alwaar we ons tegoed deden aan een goed verzorgd lopend buffet en werd ook het consumeren van de nodige drankjes door niemand uit het oog verloren. Er werden over het hele gebeuren geen negatieve geluiden vernomen, integendeel, zodat we ervan uitgaan dat we de organisatie in principe in 2025 weer ter hand mogen nemen.
Bart Peerbolte en Anne Vogelsang.
Kai Fischer, winnaar van de Lauwerkrans 2023!
Gegevens
Interview door Jeannette Boschma met Kai Fischer, Marathon roeier en winnaar van de Lauwerkrans 2023 met een 1021 kilometer geroeid over 17 marathons.
Onlangs heeft Kai Fischer, een fervent lid en marathon roeier van roeivereniging ’t Diep in Steenwijk de prestigieuze Lauwerkrans gewonnen met een indrukwekkende 1021 kilometer in 17 marathons. Na deze opmerkelijke prestatie was het hoog tijd om Kai enkele vragen te stellen over zijn passie voor de roeisport, zijn avonturen en wat hem drijft. Dit interview vond plaats tijdens de Weerribben-Wieden Marathon nadat hij wederom een marathon heeft geroeid samen met onder andere Pleun Honig, die overigens ook haar zegje doet in het interview. Pleun is net na Kai geëindigd in de strijd voor de Lauwerkrans.
10 vragen aan marathon roeier en Lauwerkrans winnaar Kai Fischer:
Er is de nodige aandacht geweest rondom de 25e editie van Weerribben-Wieden Marathon en Toertocht. Het was een mooi en zeer geslaagd zilveren jubileum! Hieronder een verzameling van links naar verschillende media.
Toespraak van Anne Vogelsang bij de prijsuitreiking van de marathon:
Ontspannen en opgewekt togen we, dames Head-ploeg 2024, op 9 maart jl. naar Amsterdam. Het beloofde een prachtige dag te worden. Met vooruitzicht op zijwind, met deels wind in de rug, hadden we zin in een mooie race. We waren ruim op tijd aanwezig en na rustig voorbereiden, was er tijd voor een kop koffie op het terras van RIC. Daar genoten we, uit de wind, van het zonnetje in ons gezicht en werden de oogjes kleiner en kleiner. Er was dus weer wat energie nodig om fris bij de start te verschijnen.
Daar zorgde onze stuur Catrien voor tijdens het oproeien: kwiek roeiden we naar Ouderkerk aan de Amstel en deden onderweg een aantal opzetjes. Daarbij keken we natuurlijk woest uit onze ogen om onze tegenstanders te imponeren… In mijn geval trouwens niet alleen oog voor tegenstanders, maar ook voor de omgeving: reacties van vorig jaar op wat ik vertelde tijdens de race gezien te hebben, waren duidelijk: tijdens de race heb je ‘de ogen in de boot’! Dat moest ik dus compenseren bij het oproeien. In de grote bocht opeens veel lawaai in de wedstrijdbaan naast ons: de riemen van twee Heren-Acht-en raakten elkaar tijdens een inhaalmanoeuvre, groot spektakel. Als stuur zou ik dan toch best zenuwachtig worden, Catrien echter allerminst.
En daar was het moment van de start: rustig beginnen, doorstarten en gaan. De eerste kilometer met het gevoel vleugels te hebben: wauw…. Dat ging lekker! Catrien stuurde ons behendig door de bochten en spoorde ons al die tijd aan: door te roepen dat we inliepen op onze voorganger, door te tellen, en door steeds weer te zeggen hoe goed het ging. En vooral dat laatste, daar deden we het goed op: acht kilometer lang. In het laatste deel van de race haalden we inderdaad, eindelijk, onze voorganger in. Wat bleek: jonge dames (ja, toch stiekem even opzij gekeken...) en dat gaf ons als ‘rijpere dames’ natuurlijk wel een kik. En ook de power om de laatste kilometers uit onze benen, armen en longen te persen. En zo roeiden we met de tong op onze schoenen, de Thijssengracht over de finishlijn.
Dat het ons blik opleverde, overtrof alle verwachtingen. Zelf hadden we na afloop vanzelfsprekend van alles aan te merken op onze race. En toch bleken we de snelste in ons veld (F). De waarheid moet verteld: nummer 2 op slechts één seconde na ons, maar goed: blik is blik. Als een stel giechelende meiden togen we naar huis: het gevolg van ontlading en de verrassing van een mooie prestatie. Een dag met een gouden randje…